Article 149[4]

Last night, news broke that the Federal Government is considering invoking Article 149(4) to impose federal control over Karachi. I later shared this information on Facebook and Twitter.

Thankfully, Barrister Zamir Ghumro clarified on Twitter that this article allows the federal government to issue directives to provinces, not take direct control.

Article 149[4] The Executive Authority of the Federation shall also extend to the giving of directions to a Province as to the manner in which the executive authority thereof is to be exercised for the purpose of preventing any grave menace to the peace or tranquility or economic life of Pakistan or any part thereof.

جنت

جنت جو خيال به عجيب آهي.

لاتعداد نعمتون، جن کي دنيا ۾ تَرڪ ڪبو ته آخرت ۾ جهجيون ٿي ملنديون

بکَ دنيا ۾، طعام جنت ۾

ڏکُ دنيا ۾، سُک جنت ۾

سِڪَ دنيا ۾، ميلاپ جنت ۾

غم دنيا ۾، خوشي جنت ۾

ڪم دنيا ۾، اُجورو جنت ۾،

هر طرف اها دعوٰي آهي ته 

اسين آزمائيش ۾ آهيون

(لڳي ٿو ڪنهنجي فرمائيش تي آهيون)

چون ٿا ته دنيا دوکو آهي، ڪوڙ آهي، آزمائيش آهي. 

پڇان ٿو ته 

اهو دوکو ڏنو ڪنهن؟

اهو ڪوڙ ڳالهايو ڪنهن؟

اها آزمائيش ڇاجي؟ ۽ آزمئيش ۾ وڌو ڪنهن؟

اسان سان اهو کيل ڇو آهي؟

جيئڻ هي ويلُ ڇو آهي؟

او پاڻ کي خدا جا نائيب سمجهندڙ مُلا،

اسان کي ڇڏي ڏيو،

نه کپي جاءِ جنت ۾

نه ڏيو دوزخ جا دڙڪا،

تو بن نٿو لڳي ڪو شيطان 

رهڻ ڏيو اسان کي انسان

ڇڏيو ڪاروبار ڪوڙو

وٺو محنت سان اجُورو

ان خوابي دوزخ ۽ جنت کان مٿي 

پري 

حقيقي

سورُ ڏيندڙ 

پيار ڏيندڙ

اُسَ ڏيندڙ

ڇانوَ ڏيندڙ

مهنجهي دنيا آهي

حقيقي دوزخ 

۽ 

حقيقي جنت

(جيم)

مڃان ٿو مان غلط آهيان

مڃان ٿو مان غلط آهيان

اوهان سان پيار جي غلطي

ٻي ٿي اظهار جي غلطي

پوءِ وري سارَ جي غلطي 

مڃان ٿو مان غلط آهيان

غلط هو دل چيو مونکي 

غلط اکڙين روئاڙيو هو

غلط سوچيم غلط سمجهيم 

غلط سارو نظارو هو

مڃان ٿو مان غلط آهيان

غلط هن دئورَ ڄاواسين

غلط محبوب ٺاهياسين

غلط هو فلسفو سارو

غلط سڀ پنڌَ ڪاٽياسين

مڃان ٿو مان غلط آهيان

@js

خدا جي سيل [sale]

خدا جي سيل جاري آ

ڪِنو هي کيل جاري آ

اهو مُلو، اهو پنڊتُ

ايمان سان ويلُ جاري آ

خدا جي سل جاري آ

js@

ڪا سارَ ته لهبي آ ..... تبسم

سڪ سوز ۾ دل ساڙي

محبت جا ڪي مچ ٻاري

ڪا سارَ ته لهبي آ

ڌوڻيو ٿا وڻ ناهيان

ساڙيو ٿا پهڻ ناهيان

جندڙي کي جهونجهاڙي

ڪا سارَ ته لهبي آ

دل واري عجوبي کي

ڪنهن عيد جي تحفي کي

الماريءَ ۾ ٽاري

ڪا سارَ ته لهبي آ

ڪوئيل ٿي ڪوڪاري

تبسم ٿو توکي ساري

ڪنهن شام شفق ڌاري

ڪا سارَ ته لهبي آ

جا خدا کان نه ٿي ڳالھ امڪان ۾ - شيخ اياز

جا خدا کان نه ٿي ڳالھ امڪان ۾
ڪاله کان ڳاله آهي سا انسان ۾

هو ته مونکي چتا تي وٺي ٿي ويا
مينهن برسي پيو ڪاله شمشان ۾
ڪاله کان ڳاله آهي سا انسان ۾

بادلو بادلو ڪجھ ته برسي وڃو
رات ترسي وڃو هن بيابان ۾ 
ڪاله کان ڳاله آهي سا انسان ۾. . 

عشق تهنجو اياز آ انسان سان
هو چون ٿا ته تون ناهي ايمان ۾
ڪاله کان ڳاله آهي سا انسان ۾. 

روئان رهن نـ سپرين، آيل ڪريان ڪيئينءَ

"We are not born free; we become free"

The German philosopher Immanuel Kant famously declared, "We are not born free; we become free." This quote challenges the notion of freedom as an inherent right bestowed upon us at birth. Instead, Kant argues that freedom is an ongoing process achieved through the use of reason and responsible decision-making. True freedom, according to Kant, lies in acting autonomously, guided by reason rather than impulses or external pressures. This necessitates a developed sense of moral responsibility, where one recognizes the impact of their choices and strives to act in accordance with ethical principles.

For people living in a controlled democracy like Pakistan, Kant's concept of freedom through reason takes on a particular significance. While certain freedoms of expression, press, or assembly might be restricted, the ability to cultivate reason and make responsible choices remains paramount. Citizens can exercise critical thinking to analyze information and form independent opinions, even within existing limitations. Engaging in allowed forms of civic participation, making ethical decisions in daily life, and supporting initiatives that promote responsible dissent are all ways for Pakistanis to actively pursue freedom within the bounds of their political system. While the path towards achieving greater freedoms might be gradual, Kant's philosophy reminds us that even small, reasoned steps can contribute to a more just and open society.

پکي پرديس جا سورج ، پرن پويان لڙي ٿو پيو....

Hassan Dars

ڏور ٿيندا وڃن روز جوڳيئڙا

شيخ اياز

ڏور ٿيندا وڃن روز جوڳيئڙا،
تون اڃا ٿو جيئين، هاءِ ڙي جيئڙا!

اوچتو مون ڏٺو اُڀُ آسائتو،
رات ڪاري هُئي ڏِيئڙا ڏِيئڙا!

مون نه ڄاتو ته اي سجّ جهڙا پرين!
روز پاتا پئي تو لِڪي ليئڙا!

آءُ منهنجي تڏي، ويههُ اوري اڏي،
ساههُ توکي سڏي، اوءِ سانگيئڙا!

ڇو اياز اڄ وري ڇانوَ ڳولهين پيو؟
پنڌ ڏاڍو پري آهي پانڌيئڙا!

هڪ مند چري آهي--ابراهيم منشي

 ابراهيم منشي

هڪ مند چري آهي، ٻي جا رات ٺري آهي

اهڙي ۾ اچڻ تنهنجو ،ڀاڳن جي ڀري آهي،

ڏس ڪهڙو ڏکڻ گھليو ٿيا ماڪ ڦڙا موتي

۽ويس وڻن ڍڪيو ،پن پنهنجا ڪري پوتي

وري آ تو ورائڻ لاءِ واهوندي وري آهي...

ڏس سنگ هو سارين جا، ڪيئن ڪنڌ نمائن ٿا

۽ هير هلورن تي ڇا ،ساز سڻائن ٿا

ڄڻ سهڻي سنڌو مان ،آئي تا تري آهي.!

مايا نه مڏي مون وٽ، ماڙيون نه ڪي محلاتون

سائو ويس ڍڪيو ڌرتي ،وٺيون ٿر بر برساتيون

اڏي تو لاءِ اسان پيارا ،پکڙي جي ڏري آهي ... اهڙي ۾ ...

ڇا اڀ ڇمر ڇايو، رت ائي بسنتي آ

جٽ جوڙ ٿيا جوڀن ، هر من ۾ مستي آ

هر ڪنهن سان هتي منشي ، پنهنجي حور پري آهي.....

​

Conquering the Blank Page: My Journey to Defeat Writer's Block

For months, an invisible force field blocked my writing. Excuses piled up like a mental barricade, preventing me from putting pen to paper (or fingers to keyboard, as it is these days). A Google search revealed the culprit: writer's block. The surprising truth? Even the most renowned writers face this foe.

While I may not be a literary giant, the struggle to write resonated deeply. My usual reports and research documents, though valuable, lacked the spark of creative expression. Determined to break free, I delved into resources like the inspiring "500 Words Daily" blog. The idea of writing freely, without the burden of perfection, resonated. So, with a deep breath, I set a goal: 5,000 unedited words a day for the next thirty days.

Even writing this post wasn't easy. The perfectionist in me reared its head. But here's the key – the pressure to craft a flawless masterpiece is the real block. Embracing the freedom to write without editing has been a breath of fresh air.

The beautiful pictures scattered throughout this piece hold a deeper meaning. They were captured by dear friends, reminders of the joy and serenity that enrich my life. Finding peaceful moments for self-reflection is crucial. It's in that quiet space that confusion clears and clarity emerges. Clarity – the missing piece I needed to tackle any topic, no matter how daunting.

Today marks the beginning of my fight against writer's block. With dedication and these daily writing exercises, I'm determined to hone my skills and silence the inner critic. Join me on this journey, and together, let's conquer the blank page!

اڄ جي ڳالهـ

چاهي انسان اعلان ڪندو وتي يا ساري عمر ان کي راز رکي

جيڪا شئي  ان جي ڪمزوري ٿي ويندي آهي اها ئي ان جي 

ناڪاميء جو باعث بڻبي آهي

If This Is a Man!

If This Is a Man By Primo Levi

Primo Levi

You who live safe
In your warm houses,
You who find, returning in the evening,
Hot food and friendly faces:

Consider if this is a man

Who works in the mud,

Who does not know peace,

Who fights for a scrap of bread,

Who dies because of a yes or a no.

Consider if this is a woman

Without hair and without name,

With no more strength to remember,

Her eyes empty and her womb cold

Like a frog in winter.

Meditate that this came about:

I commend these words to you.

Carve them in your hearts

At home, in the street,

Going to bed, rising;

Repeat them to your children.

Or may your house fall apart,

May illness impede you,

May your children turn their faces from you.

هِنَ جنم هُنَ جنم ....... اسحاق تنيو

هِنَ جنم، هُنَ جنم لاءِ وچن ٿو ڪيان،

مان جتي ڀي هجان، سنڌ تنهنجو هجان!

ڪين ڪوسو لڳي واءُ توکي ڪڏهن،

تنهنجا دشمن ڏسان، ڪنڌ تن جا ڪپيان!

جنگ جوٽي آ جن سنڌ جي سورمن،

بيت، وايون، غزال، گيت تن لاءِ لکان!

 تنهنجي کيتن مان خوشبو ايندي رهي،

انب لايون لئيون، سڀ مان سايون ڏسان!

شاهـ سامي سچل، جنهن لاءِ دعاڳو اسحاق،

تنهنجو ٿر بر وسي، سائو ٿئي ڪوهستان!

هِنَ جنم، هُنَ جنم لاءِ وچن ٿو ڪيان،

مان جتي ڀي هجان، سنڌ تنهنجو هجان!